Οι μαθητές του 2ου Λυκείου Βούλας αποχαιρετούν τη σχολική χρονιά με ένα μιούζικαλ
Με μεγάλο ενθουσιασμό, παρακολουθήσαμε την μουσικοθεατρική παράσταση «Ρωμαίος & Ιουλιέτα», από την μαθητική θεατρική ομάδα που απάρτιζαν μαθητές του σχολείου μας, του 2ου Γυμνασίου Βούλας και του ΓΕΛ Βουλιαγμένης.
Πολύ γρήγορα, ο ενθουσιασμός μετατράπηκε σε συγκίνηση, καθώς τα παιδιά απέδιδαν τον ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο του Μποστ, χρησιμοποιώντας μεγάλη ποικιλία εκφράσεων, είτε τραγουδώντας είτε απαγγέλλοντας.
Το κείμενο περιλαμβάνει πληθώρα κοινωνικών μηνυμάτων, για τον ρατσισμό, για τις πενιχρές συντάξεις, για την οικονομική κρίση και την αρπαγή των περιουσιών, για την φορολογία που γονατίζει τους πολίτες.
Δώδεκα μαθητές έλαβαν μέρος, οι περισσότεροι από αυτούς έπαιζαν για πρώτη φορά. Αναγκασμένα να βρίσκονται στο ανοιχτό θέατρο Βέμπο, από τις 6 μμ, λόγω αδυναμίας πραγματοποίησης πρόβας τζενεράλε σε ανθρώπινες ώρες, τα παιδιά έδωσαν μία παράσταση που ξεχείλιζε από θετική ενέργεια, ζωντάνια και χαμογελαστά πρόσωπα.
Για τους παραπάνω λόγους, επιβάλλεται να αναφερθούμε σε κάθε παιδί ξεχωριστά.
Ο Ρωμαίος – Γιώργος Παπαντώνης, για μία ακόμα φορά ξεδίπλωσε το ταλέντο του σε έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα από όσους είχε υποδυθεί μέχρι τώρα.
Η Ιουλιέτα – Κατερίνα Κανακάρη, μας έδειξε ότι η θέληση ενός παιδιού να κάνει κάτι που αγαπάει τόσο είναι πανίσχυρη. Έπαιξε έναν απαιτητικό ρόλο, τραγούδησε και χόρεψε. Μάλιστα, στο 2ο μέρος της παράστασης ήταν μέλος των περίφημων «Ροζ Μπαλέτων» που ξεσήκωσαν το κοινό.
Η Λήδα – Έλενα Τσαβλίρη, έδειξε ότι η υποκριτική κυλάει στις φλέβες της. Δεν είχε πρόβλημα να τραγουδήσει το σόλο της, ή να χορέψει βαλς, τσάμικο, χασαποσέρβικο.
Η κυρία Καπουλέτου – Μαίρη Χανιώτη, δεν έδειξε ούτε λεπτό πως δεν είχε ξαναπαίξει θέατρο ποτέ. Θα μπορούσε να έχει παίξει σε οποιαδήποτε από τις παραστάσεις που έχει ανεβάσει ο θίασος.
Η Μερκούτιος/Παραμάνα/Μπαργούμαν – Σαμιάντα Λάζε, άλλαζε ρόλους και χαρακτήρες τόσο άνετα, λες και το κάνει πολλά χρόνια. Και όμως, ήταν και για αυτή η πρώτη της παράσταση.
Ο πατέρας Λαυρέντιος – Αντώνης Φριτζελάς, ήταν σαφώς η καλύτερη επιλογή για τον ρόλο του πανούργου ιερέα, έβγαλε άφθονο γέλιο και καταχειροκροτήθηκε.
Η «ηγεμών» – Δανάη Τσιριμώκου, απέδωσε το ρόλο του άρχοντα της πόλης με άκρως πειστικό τρόπο, αποφασίζοντας για τις προσωπικές επιλογές των «πολιτών» της.
Η παραμάνα – Άννα Μπεβεράτου, με πεντακάθαρη φωνή συμβούλευε την Ιουλιέτα και φυσικά ήταν μέλος των “Ροζ Μπαλέτων”.
Ο Πάρις – Γιώργος Εκίζογλου, «ράπαρε» με την ίδια άνεση που θα το έκανε και ένας επαγγελματίας, εισπράττοντας μεγάλο χειροκρότημα.
Οι Αφηγήτριες / Ροζ Μπαλέτα – Αγάπη Κόντου και Φοίβη Κιρμίζογλου, έδειξαν ότι η συμμετοχή τους στο νεανικό φεστιβάλ τις βοήθησε να είναι πολύ άνετες στους ρόλους τους.
Ο μπουζουξής –Γιώργος Καραβάνης, με τις μελωδικές και καθαρές πενιές του, συνέβαλλε τα μέγιστα σε μία παράσταση για την οποία η μουσική ήταν άκρως απαραίτητο συστατικό.
Ο μαέστρος / Γκρέκο – Καλλικράτης Μπουρδάρας, ήταν ο κύριος λόγος που είχε τόσο μεγάλη επιτυχία η παράσταση. Αν εξαιρέσουμε τα τρία γνωστά τραγούδια που ακούστηκαν, όλα τα υπόλοιπα ήταν δική του σύνθεση. Η μουσική του ανέβασε πολλά επίπεδα την παράσταση. Και φυσικά, έβαλε το κερασάκι στην τούρτα, παριστάνοντας τον γιο του Γκρέκο. Κάνουμε ιδιαίτερη μνεία σε αυτό το παιδί, καθώς ήρθε από το Λύκειο της Βουλιαγμένης για να είναι στην ομάδα. Θεωρούμε ότι η παρουσία του ήταν ευλογία για την παράσταση και για όλα τα υπόλοιπα παιδιά.
Και τώρα, ήρθε η ώρα να αναφερθούμε στους ανθρώπους που έστησαν την παράσταση, που έκαναν τα παιδιά να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Για τον Δημήτρη Αγορά, το σκηνοθέτη μας, δεν έχουμε να προσθέσουμε πολλά, καθώς η μέχρι τώρα μακροχρόνια πορεία του στο Ελληνικό θέατρο μιλάει από μόνη της. Θα πούμε μόνο ότι ήταν ο δεύτερος πατέρας των παιδιών, εκείνος που – πολλές φορές αυστηρός, αλλά πάντα δίκαιος – τα ενέπνευσε να ξεπεράσουν τους φόβους τους και να δείξουν πράγματα που δεν τα δείχνουν στην πραγματική τους ζωή.
Η Αντιγόνη Μακρή και πάλι ήταν ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές: Κοστούμια, χορογραφίες, έξτρα πρόβες για όσους είχαν ανάγκη. Ένα παιδί και αυτή, γίνεται ένα με τους υπόλοιπους, παίρνει και δίνει απίστευτη ενέργεια.
Αφήσαμε τελευταία την αγαπημένη όλων μας Σόνια Αγκάτσι, το δεξί χέρι του Δημήτρη Αγορά, που έδινε λύσεις σε όλα τα προβλήματα. Σίγουρα, η επιλογή του Συλλόγου να της ζητήσει να μας βοηθήσει αποδείχθηκε ολόσωστη.
Τελειώνοντας, να αναφέρουμε κάποια από αυτά που είπε ο Πρόεδρος του Συλλόγου μας Ανδρέας Τσαβλίρης στο κλείσιμο της βραδιάς.
Είναι πολύ σημαντικό να καταλαβαίνουν οι διευθυντές των σχολείων ότι τα σχολειά πρέπει να είναι ανοικτά στον πολιτισμό, όπως έκανε ο διευθυντής του 2ου Γυμνασίου Βούλας Γεώργιος Γιώτης που παρείχε κάθε δυνατή βοήθεια ώστε να γίνονται οι πρόβες των παιδιών, παρότι στην ομάδα συμμετείχαν μόνο 4 μαθητές του σχολείου του.
Επιπλέον, να ευχαριστήσουμε για μία ακόμα φορά, την Πρόεδρο της Δευτεροβάθμιας Σχολικής Επιτροπής κα Μίμα Νικηφοράκη που λύνει αμέσως οποιοδήποτε θέμα της αναφέρουμε. Χωρίς να είμαστε υπερβολικοί, πιστεύουμε ότι δύσκολα θα γίνονταν όλες αυτές οι εκδηλώσεις χωρίς την βοήθειά της. Μας συγκίνησε όλους δακρύζοντας όταν της δώσαμε τον λόγο για να πει δυο λόγια για τα παιδιά μας.
Τέλος, τις υπέροχες φωτογραφίες που συνοδεύουν το άρθρο, μας τις πρόσφερε αφιλοκερδώς ο φωτογράφος Γιάννης Τσελίκης. Τον ευχαριστούμε θερμά.
Στιγμιότυπα από την Παράσταση
